Ο Εποικοδομισμός, ως πλαίσιο μελέτης της εκπαίδευσης στις Φυσικές Επιστήμες, στην αρχή της δεκαετίας του 1980 ήταν ευπρόσδεκτος και διαφαίνονταν ότι θα συνέβαλλε στη ουσιαστική βελτίωση του μαθησιακού αποτελέσματος. Μετά το 1990, παρότι θεωρείται ως η επικρατούσα άποψη, δέχεται κριτική τόσο για τα αποτελέσματα που επετεύχθησαν όσο και για τις φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές θέσεις που εκφράζονται σε αυτόν. Η θεμελιακή του θέση ότι «η γνώση δε μεταδίδεται, αλλά οικοδομείται ενεργητικά από τον μανθάνοντα» φαίνεται να ερμηνεύει την αναποτελεσματικότητα της παραδοσιακής διδασκαλίας, αλλά ταυτόχρονα επιβάλλει: α)την αιτιολόγησή της και β)την αναζήτηση των ανάλογων και αποτελεσματικών διδακτικών στρατηγικών.