Ο Γκράμσι υποστηρίζει ότι «το να γράψει κανείς την ιστορία ενός κόμματος δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από το να γράφει την ιστορία αυτής της χώρας από μια συγκεκριμένη οπτική σκοπιά». Θέλω να πιστεύω ότι όποιος έχει το ενδιαφέρον και την υπομονή να ολοκληρώσει την ανάγνωση του παρόντος έργου θα συμφωνήσει πως η διαπίστωση αυτή ισχύει στο ακέραιο, αν η έκφραση ιστορία του κόμματος αντικατασταθεί από την έκφραση ιστορία ενός συνδικάτου εκπαιδευτικών.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση της πατρίδας μας, όπου μετά την πτώση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974 συγκροτείται ένα πατρωνιακού, κομματικο-συνδικαλιστικού χαρακτήρα πολιτικό σύστημα, η δράση, ο λόγος, η πολιτική και εκπαιδευτική ιδεολογία των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα των δασκάλων παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως για δυο λόγους: επειδή αυτοί, ως «οργανικοί διανοούμενοι» του Κράτους (όποια μορφή και αυτό λαμβάνει), διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο στις διαδικασίες πολιτικής κοινωνικοποίησης των μαθητών τους και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα, αλλά και γιατί η συνδικαλιστική τους δράση και ο περί εκπαίδευσης λόγος τους αποτυπώνει με τον εναργέστερο, δυνατό τρόπο τον κυρίαρχο λόγο (discours) της συγκεκριμένης εποχής και περιόδου περί εκπαίδευσης. Ένα λόγο που ορίζεται άλλοτε ως λαϊκο-δημοκρατικός και άλλοτε απλά ως λαϊκιστικός. Ό,τι από τα δυο κι αν ισχύει, εκείνο που έχει αξία είναι το περιεχόμενο αυτού του λόγου. Μάλιστα, όταν ο λόγος αυτός αποτελεί ταυτόχρονα και τον συλλογικό και επίσημο λόγο του εκφραστή των δασκάλων, δηλαδή της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (Δ.Ο.Ε.), που περιγράφει και τις επιθυμητές για την Ομοσπονδία εκπαιδευτικές πολιτικές, επί της ουσίας βρισκόμαστε μπροστά σε μια συλλογική προσπάθεια σχεδιασμού του μέλλοντος της Ελληνικής Εκπαίδευσης.

Έτσι, η μελέτη της δράσης και των απόψεών της Δ.Ο.Ε. για την Εκπαίδευση μετατρέπεται σε μελέτη του κοινού φαντασιακού των ελλήνων δασκάλων, διαμέσου του οποίου αυτοί, ως θεσμικά υπεύθυνοι για την διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, επιχειρούν να συλλάβουν και να θεσμίσουν το ίδιο το μέλλον του τόπου.

Στις άκρως δυναμικές, αντιφατικές και συχνά επικίνδυνες αυτές διαδικασίες ενεπλάκησαν μετά την πτώση της Χούντας χιλιάδες δάσκαλοι, με οράματα και ελπίδες, που συχνά διαψεύστηκαν. Είναι οι εκπαιδευτικοί της γενιάς μου. Έζησα και ζω μαζί τους αυτό το ταξίδι και σʼ αυτούς αφιερώνω την παρούσα εργασία, πιστεύοντας ότι ακόμα δεν φτάσαμε στο λιμάνι. Το ταξίδι συνεχίζεται, το ταξίδι μας αλλάζει.

Στο βιβλίο αυτό έχουν συγκεντρωθεί άρθρα που δημοσιεύθηκαν κυρίως σε Πρακτικά Παιδαγωγικών Συνεδρίων αλλά και Εκπαιδευτικά Περιοδικά, μεταξύ του 2004 και 2009, και αφορούν στις εκπαιδευτικές πολιτικές που εκδηλώθηκαν στο εκπαιδευτικό πεδίο, καθώς και τους εκπαιδευτικούς ως επαγγελματίες - διανοούμενους.

Η παράθεσή τους δεν ακολουθεί κάποιο εκ των υστέρων επεξεργασμένο σχέδιο ομαδοποίησης κατά θεματική ενότητα ή χρονολογική σειρά δημοσίευσης. Συμβαίνει μάλιστα ακριβώς το αντίθετο: παρατίθενται χωρίς καμία χρονολογική ή θεματική σειρά, γιατί με αυτό τον τρόπο επιχειρείται να δοθεί στον αναγνώστη μια εικόνα του τρόπου με τον όποιο συλλαμβάνεται, αποτυπώνεται και τελικά ερμηνεύεται η πραγματικότητα ενός πεδίου, όπως είναι η Εκπαίδευση, από ένα θέσει και φύσει διανοούμενο (με την έννοια που δίνουν στο όρο οι νεομαρξιστές θεωρητικοί), σε συνδυασμό με την πρόθεση για κριτική προσέγγιση των όσων εκδηλώνονται στο πεδίο αυτό. Κριτική προσέγγιση που δεν εξαντλείται στον έλεγχο της «εξουσίας», αλλά αναλύει με τα ίδια μεθοδολογικά και θεωρητικά εργαλεία και τις ενέργειες των εξουσιαζόμενων, δηλαδή των εκπαιδευτικών.

Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου αφορά στο πεδίο των μαθησιακών δυσκολιών. Η σύνταξή του βασίστηκε σ’ ένα πρόγραμμα διδασκαλίας μεθόδων επεξεργασίας μαθηματικών λεκτικών προβλημάτων μέσα από την οργάνωση των μαθητών μιας Στ΄ τάξης σε ομάδες. Στο θεωρητικό μέρος παρουσιάζονται μια σειρά από σημαντικά θέματα, που σχετίζονται με τη σημασία της διδασκαλίας των μαθηματικών λεκτικών προβλημάτων και τις δυσκολίες των μαθητών να τα επιλύουν. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σχέση που έχει η ποιότητα της αρχικής αναπαράστασης του προβλήματος με τις αναλυτικές μεθόδους προσέγγισης και επεξεργασίας του και συνεπώς την τελική του επίλυση. Τέλος, το κυρίως μέρος του βιβλίου παρουσιάζει το πρόγραμμα διδασκαλίας και τα αποτελέσματα του για τους μαθητές με δυσκολίες μάθησης αλλά και τους υπόλοιπους μαθητές, επεξεργασμένα τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά.

Το βιβλίο αυτό μελέτησε τον τρόπο με τον οποίο ο αγγλοαυστραλιανός τύπος παρουσίασε τον ελληνισμό (ελλαδικό και διασποράς) του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και εάν η παρουσίαση αυτή οδήγησε στη μεταλλαγή της στάσης των αγγλοσαξόνων απέναντι στους έλληνες. Το θεματικό του πεδίο εμπίπτει στην ιστορία της ελληνικής διασποράς και των διεθνοτικών-διαπολιτισμικών σχέσεων, όπως αυτές επηρεάστηκαν και εκφράστηκαν σε μια τόσο κρίσιμη φάση για την παγκόσμια ιστορία, όπως αυτή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μελετήθηκαν πέραν των αγγλόφωνων εφημερίδων, τα αρχεία του βρετανικού foreign office των National Archives της Αυστραλίας και η σχετική αγγλόφωνη βιβλιογραφία.